Matka Bestii ma czasem ciężko - z Bestią odc. 9

Bestia jest wymagająca. Nie żeby jakoś nadmiernie wchodziła rodzicom na głowę, bo generalnie nie mogę narzekać na jakość dziecka :D, ale jednak jest dzieckiem. Bestia więc próbuje różnych sposobów na starsze pokolenie od łopotu rzęs, poprzez szantaż ("jak nie pozwolisz mi założyć dzisiaj trampek, to nie będę Cię lubić!", ewentualnie "jak mi nie zrobisz jajecznicy, to powiem babci!" uuuuuu, no ta druga groźba wstrząsa mną do głębi), aż nawet do histerycznego płaczu z prawdziwymi łzami i otwieraniem co jakiś czas jednego oka, żeby sprawdzić, czy pokaz wywołuje w nas jakąś reakcję. Ten ostatni sposób użyty został na szczęście do tej pory jedynie kilka razy. Na szczęście głównie dla Młodej, bo zauważyła, że sposób nie przynosi w ogóle zamierzonego efektu, a nawet pogarsza sytuację. Więc stosuje go rzadko, chyba jedynie w przypływie poczucia beznadziei, bo inne sposoby zupełnie nie działają...

Matka Bestii jest taką sobie zwykłą matką, co to do pracy leci co rano z włosem rozwianym i ozorem wystawionym, co to i ugotuje i dom opatrzy z grubsza i dziecię swe nad wyraz uwielbia, przy czym dzieci w sensie globalnym już niekoniecznie. Dla własnego potomka jednak gotowa jest nieba uchylić, na rzęsach stanąć i z gardła sobie wyjąć... Oczywiście Matka Bestii stara się także dbać o równowagę psychiczną Bestii i żeby Bestia nie czuła się zaskoczona, jak już stanie się dorosłą Bestią, że życie jest brutal i full of zasadzkas, Matka rzuca Bestię na głęboką wodę i czeka aż Bestia poradzi sobie sama. Matka co prawda ma trwogę w sercu, ale Bestia daje radę, twarda jest. A Matka jest dumna. Równowaga zachowana.

Są jednak takie dni, w których Matka Bestii absolutnie nie czuje się jak Matka, ani jak kobieta, ani nawet jak człowiek. Jest po prostu zmęczonym, nic nie wartym kłaczkiem, pyłkiem, którym należy się zaopiekować, przytulić, wesprzeć. Niestety, zdarza się też, że Bestia czasami tego nie czuje.

Więc są sytuacje, w których Matka Bestii chciałaby pobyć sama chociaż na 5 minut, więc zamyka się w łazience, bo to jedyne pomieszczenie z drzwiami w naszym mieszkaniu (poza drzwiami wejściowymi, ale na korytarzy w bloku, ciężko jednak o intymność emocjonalną). Bestia jednak właśnie nie czuje, że powinna zostawić Matkę, ona pragnie z nią przebywać, a nawet przytulić, w trakcie przytulania wsadzić na przykład palec w oko. Akurat nie takich pieszczot Matka potrzebuje.

Albo kupujemy lody, bo Bestia pragnie, szarpiemy się na lody dla każdego, dla Matki jedna malutka gałeczka (bo drogie, a zjawisko posiadania pieniędzy na koncie pod koniec miesiąca jest zjawiskiem egzotycznym). Ta jedna gałeczka w ulubionym matczynym smaku odrobinkę poprawia humor Matki (nawet dobrze, bo nie wypada ryczeć jak bóbr w galerii handlowej). Jednak Bestia stwierdza nagle, że jej dwie wielgachne gałki o smakach, które sama wybrała wcale jej nie smakują. Ona chce loda Matki. Matka stawia opór, bo na co dzień to oczywiście - z gardła sobie wypluję, żeby dziecku dać, ale akurat dzisiaj nie jest codzień. Więc się szarpie Bestia z Matką o tą cholerną jedną gałeczkę. Ludzie się patrzą na mnie z potępieniem, nie znając całej sytuacji, stając oczywiście w obronie Bestii. Bestia w końcu wygrywa, Matka odpuszcza, połyka łzy rozpaczy, ale wewnętrznie to ryczy straszliwie nad okrutnym losem, co zamiast współczującego dziecka, dał jej lodożarłoczną Bestię. Mąż trochę powspółczuł, oddał Matce swoją resztę lodów, ale jednak nie były to ulubione smaki Matki...

Albo rano trzeba wstawać, niestety skoro świt. Matka się zrywa siłą woli, nie wiem jakim cudem nie wydłubuje sobie oka szczoteczką do zębów. Poziom zaspania i zmęczenia o godzinie szóstej rano jest niewyobrażalnie wysoki. Brak skali w ogóle. Matka jednak stara się dobrze nastawić, zaraz przecież obudzi swoją kochaną córeczkę, bez sensu się źle nastawiać... Zdarza się jednak, że Matka budzi Bestię, niestety. Bestia odmawia współpracy przy wstawaniu, prosi o jeszcze parę minutek, przykrywa głowę kołdrą, narzeka, że jestem niedobrą Matką i że poskarży się babci, a jak w końcu łaskawie dociera do niej, że jej marudzenia wystarczająco ją rozbudziły, to na przykład stwierdza, że jest małym dzidziusiem, a małe dzidziusie same nie chodzą, same nie myją zębów, same nie siadają na kibelku, same się nie ubierają... A co robią? Głównie wiszą na Matce, jojczą do ucha, ewentualnie machają rękami, usiłując znowu wydłubać Matce prawe oko (na lewe jestem ślepa, więc nie byłoby takiej szkody, ale jak mi wydłubie prawe, to będą fryty).

Bywa, że zabawa w dzidziusia o szóstej rano, zwłaszcza w piątek to nie jest coś, co Matka może łatwo przyjąć na klatę...

Na co dzień Bestia jest względnie grzeczna i nie robi scen o  byle co, a słowa "proszę", "przepraszam" i "dziękuję" przechodzą jej przez gardło bez problemu i nie powodują odruchu wymiotnego. Na co dzień, jak nawet z Bestii wyjdzie Bestia, Matka znosi takie rzeczy zupełnie lajtowo, cierpliwie i bez emocjonowania się (nooo, może czasem się troszeczkę poemocjonuję werbalnie i szybciutko mi przechodzi :D). Ale jak już pisałam wcześniej, są dni, które nie są codzieniem.

W takich to chwilach słabości, Matka obmyśla zemstę słodką i niestety długoterminową. Ale piękną...

Matka poczeka, aż Bestia stanie się rozemocjonowaną nastolatką i wtedy:

Opcja pierwsza - Matka odwozić będzie Bestię do szkoły, w godzinach, gdy zbierze się tam większość jej znajomych, po czym żegnać ją będzie bardzo emocjonalnie, wylewnie, z mnóstwem uścisków, przytulania, deklaracji miłości itp. Dla nastolatki to konkretny obciach.

Opcja druga - Matka przydybie znajomych Bestii, którzy przyjdą w odwiedziny i wciśnie im do oglądania stary album rodzinny, w którym będą starannie wyselekcjonowane zdjęcia Bestii - na nocniku, jako golutki dzidziuś w kąpieli, w ogrodowym baseniku, w kretyńskiej fryzurce (jak akurat włoski rosły), albo z głupkowatą miną. Coś się znajdzie.

Opcja trzecia - Matka każe Bestii kupować papier toaletowy w dużych opakowaniach, w sklepie na drugim końcu osiedla. Opakowania będą musiały być tak duże, żeby nie mieściły się do żadnej torby, coby Bestia musiała je targać pod pachą, czyli w widocznym miejscu. A to zwiększy prawdopodobieństwo, że zobaczy ją ktoś znajomy, a wiadomo - papier toaletowy do szczyt obciachu dla nastolatek. Bo oczywiście nastolatki go nie używają....

Buahahahahaha! Taki mam evil plan i już zacieram ręce.

Na razie tylko trzy opcje przyszły mi do głowy, ale mam jeszcze kilka lat kombinowania przed sobą. Coś wymyślę. A Bestia niech się ma na baczności, bo nie zna dnia ani godziny, w której dopełni się zemsta Matki!

P.S. Wpis pisany w osobie trzeciej, bo się dystansuję od opcji bycia złą Matką :D