Jak Mąż (po raz kolejny) został bohaterem w naszym domu

Historia nie będzie o kranie, chociaż rzeczywiście kran ostatnio chłop naprawił...

Szósta rano, bezpiecznie sobie w mieszkanku naszym egzystuję, a tu mi jakieś okropne potwory o ilości odnóży przekraczających normę, włochate i olbrzymie po wannie łażą i ŁYPIĄ na mnie! Gdzie tu poczucie bezpieczeństwa, gdzie? Zaspana, niedowidząca, wlokę się do łazienki, po pastę i szczoteczkę sięgam, a tu jakieś okropności mi się w wannie bezczelnie ruszają! No fakt, ciśnienie mi podniosło.

Uwiesiłam się na małżonku, ze łzami w oczach, żeby czci mej bronił i w ogóle całego mojego jestestwa przed potworem, co w łazience tylko się czai przed frontalnym atakiem na mnie lub na dziecię nasze. Może nas pożre? A może pokąsa? A może całym sobą spowoduje, że z obrzydzenia wywinę się na drugą stronę i będę wyglądać jeszcze mniej atrakcyjnie niż zazwyczaj... Ja tam nie wiem, co się w głowie takiego stwora klupie... Przyjaźnić się z nim nie będę. Mąż ma dokonać likwidacji.

Męża wepchnęłam do łazienki i zamknęłam drzwi, żeby skubaniec nie uciekł - pająk, nie mąż :D

Chwila ciszy, po czym słyszę zamyślenie Męża: Hmmmmm.... Kolejna chwila ciszy (kombinuje czym tu drania załatwić), jakieś szurania i stukania i nagle Puffff! Pufff! Aaaa, zrobił miotacz płomienia z dezodorantu i zapalniczki. Słyszałam, że w Stanach jeden pan też tak walczył z pająkiem i trafił nie tylko w pająka ale w cały dom. Mąż na szczęście ostrożniejszy, po ręcznikach nie psikał tyko po pająku w wannie, wanna z metalu, tak od razu się nie sfajfczy.

- Rzeczywiście, był bydlak wielki - z uznaniem pokiwał chłop głową, znaczy się nie koloryzowałam. Poleciałam dokonać inspekcji, rzeczywiście pająka nie było, a w powietrzu unosił się całkiem miły zapach męskiego dezodorantu. Tak oto, po raz kolejny, mój Mąż został bohaterem w swoim domu :D

I teraz niech mi ktoś powie, jak takie grube, włochate bydlę dostało się do mojej łazienki? Przez odpływ nie przeszło, przez kafelkę rewizyjną też nie, bo za grube. No chyba, że umiało to coś brzuch wciągać. A może, tak jak koty, jak się głowa zmieści, to i reszta pójdzie... Czy to coś przyszło z korytarza? Też wątpliwe, bo drzwi raczej mamy szczelne, więc znowu wchodzimy w pole możliwości wciągania brzucha u pająków. Hmmm. Najbardziej prawdopodobne, że przywędrowało z balkonu, bo okna mamy w nocy otwarte. I to jest też najbardziej przerażająca opcja. Bo jak z balkonu, to znaczy, że przetuptał włochaty stwór przez całe mieszkanie i jak przyjdzie następny i też tak będzie tuptać w nocy, a ja akurat wstanę i zobaczę, to zejdę... od razu zejdę, bez dwóch zdań. Dziecko bez matki zostanie, Mąż bez żony.... noż kurde, nie poradzą sobie... tak sobie uświadamiam, że nie poradzą sobie.

To ja proszę wszystkie wielonożne potworki o omijanie mojego mieszkania, bo jak nie, to sobie kupię stalową packę na muchy, co i takiemu grubasowi da radę! Nic to, najwyżej chłop ścierwo posprząta, bo ja nie tykam.

Ostrzegam! Mój dom, to moja twierdza!