Co będziemy czytać w przyszłym roku

Książki, książki, dużo książek - mam nadzieję :D

Ostatnio czytam jakoś mniej, bo oczy... Tak, tak, oczy mogą niesamowicie przeszkadzać ;) Niestety wzrok mi się pogarsza i późnym wieczorem, kiedy w końcu mogę zalec z książką na kanapie, po prostu moje oczy są zbyt zmęczone. Za dużo siedzenia przed kompem (w pracy), a za mało ćwiczeń gałek ocznych. Skoro tak intensywnie wyginam śmiało ciało, muszę także powrócić do trenowania własnego wzroku. W nadziei, że dzięki temu nie oślepnę tak od razu, tylko trochę później.

A  wracając do książek - Młoda czyta sobie sama, mruczy pod nosem i słyszę, jak czasem duka usiłując skleić literki, co się układają w nieznane słowo. Ale książki połyka, jak Mamusia i Tatuś, więc jesteśmy szczęśliwi, bo czytające samo z siebie i własnej woli Dziecko, to był jeden z punktów naszego planu bycia SuperFajnymRodzicem. Odhaczone :D

W szkole Młodej wprowadzili taką zasadę zbierania cegiełek, za każde 10 minut głośnego czytania. Trzeba było założyć zeszycik i wpisywać kiedy, co i jak długo się czytało. Każda otrzymaną od wychowawczyni cegiełka, powiększa "piramidkę czytelnictwa". Czy jakieś profity z tego tytułu będą, to nie wiem. Wiem, że mam problem, bo Młodej się nie chce czytać głośno. Ona woli po cichu, dla siebie, bo tak jest szybciej, bo jej gardło wtedy nie boli (dziwne, że jak gada jak nakręcona, to wtedy jej gardło nie boli ;) ), bo tak jest jej po prostu wygodniej... Więc znowu wychodzi, że wredna matka zmusza dziecko.....

Ale dzięki głośnemu czytaniu Młodej poznaję przygody Neli Małej Reporterki :) To taka miła odmiana, że ktoś mi czyta, bo oczywiście wieczorne czytanie do snu musi być i Mamusia albo Tatuś muszą koniecznie czytać na głos. Brak wieczornego czytania to kara najstraszliwsza ze wszystkich i nie ma większej otchłani rozpaczy, w którą mogłoby wpaść Moje Dziecko, niż ta, gdy usłyszy - "nie ma czytania na dobranoc". Od jakiegoś już czasu staram się wypożyczać książki, które zainteresują nie tylko Młodą, ale też i nas, bo bez sensu tak czytać i samemu się nudzić. Z nie tak dawnych odkryć czytelniczych mogę polecić całkiem przyjemna serię "Ulysses Moore" Pierdomenico Baccalario, a z naszego rodzimego podwórka "Kroniki Archeo" Agnieszki Stelmaszyk. Bo Tomusia Orkiszka i Lassego i Maję już przerobiliśmy prawie w całości. Prawie, gdyż nasza biblioteka ma niestety braki :) No i jest jeszcze sera "Magiczne drzewo" Andrzeja Maleszki, którą Matylda bardzo lubi, a mnie niestety znudziła się przy drugim tomie, bo ilość głupot, którą popełniają główni bohaterzy i tarapatów, w które przez to wpadają mnie dosyć przytłacza. Ale seria popularna, Młoda też lubi, niestosownych zapisów dla siedmiolatki nie zauważyłam, to się nie wtrącam, niech lubi.

A dzisiejszy post o książkach dla dzieci spłodziłam, bo przeczytałam artykuł "13 najpiękniejszych Książek Roku 2016 według Polskiej Sekcji IBBY" Oczywiście nie łudzę się, że pojawią się one w najbliższym czasie w naszej bibliotece, a na zakup wszystkich książek, które chciałabym czytać, nie mam ani pieniędzy, ani miejsca :( ale mogę próbować ich szukać. "Mówcie mi Bezprym" mnie zainteresował, bo ja lubię odniesienia historyczne i "Prawie się nie boję..." - to może być ciekawa lektura nie tylko dla dzieci. Dorosłym też się przydaje czasem zajrzeć do główki dziecka i pooglądać, co w niej siedzi i jak tam jest poukładane ;)

A my z Mężem w przyszłym roku nadal będziemy męczyć zbiory biblioteczne, chociaż w związku z mającą nastąpić w niedalekiej przyszłości naszą przeprowadzką, będziemy mieli dostęp do nowej biblioteki i nowego zestawu książek :D 2017 zapowiada się więc interesująco.